لوح سلیمان

در دهکده کوچکی به نام “اونتره” یک لوح نقره ای پیدا کردند که حاشیه اش به جواهرات گرانبها مرصع و در وسطش، خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود و چون آن را نزد فرمانده خود ، “میجر ـ ای ـ ان ـ گریندل” بردند …

هر چه کوشید نتوانست از آن چیزی بفهمد ولی اخذ که این نوشته به زبان و خطی خیلی قدیمی هست و بالأخره این لوح، به وسیله وی دست به دست گردید تا به سرپرست ارتش بریتانیا “لیفتو نانت” و “گلدستون” رسید و ایشان هم آن را به دست باستانشناسان بریتانیا سپردند. بعد از انتهـا جنگ (۱۹۱۸ میلادی) در مـورد لوح مذکور به پژوهش و بازبینی پرداختند و کمیته ای تشکیل دادند که اساتید معرفت زبان های باستانی بریتانیا ، آمریکا ، فرانسه ، آلمان و سایـر کشورهای اروپایی، عضو آن کمیته بودند. پـس از چند ماه بازبینی و پژوهش در سوم ژانویه ۱۹۲۰ میلادی معلوم شد که این لوح مقدسی هست به نام “لوح سلیمانی” و سخنانی از حضرت سلیمان را در بر دارد که به الفاظ عبرانی قدیم ، نگارش یافته هست و ما ترجمه اش در اینجا می آوریم :

الله

احمد

ایلی

باهتول

حاسن

حاسین

-یاه احمد! مقذا = ای احمد! به فریادم رس

-یا ایلی! انصطاه = یا علی! مرا مددی فرمای

-یاه باهتول! اکاشئی = ای بتول! نظـر مرحمت فرمای

-یاه حاسن! اضو مظع = ای حسن! کرم فرمای

-یاه حاسین! بارفو = یا حسین! خوشی بخش

-امو سلیمان صوه عئخب زالهلاد اقتا = این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه می کند

-بذات الله کم ایلی = و علـی قدرة الله است

چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان (lord bishop ) رسید ، فرمان محرمانه ای به کمیته نوشت که خلاصه اش این است: اگر این لوح در موزه گذاشته گـردد و در نگاه کـرد مردم قرار گیرد ، اساس مسیحیت متزلزل می شود و سرانجام خود مسیحیان ، جنازه مسیحیت را بر دوش بلند کرده ، در قبر فراموشی دفن خواهند کرد. از این رو مناسـب تر آن هست که لوح مذکور در رازخانه کلیسای انگلستان گذارده گـردد و جز اسقف و اهل سرّ ، فردی آن را نبیند. کسانی که این لوح را دیدند و بینشی داشتند گرایشی عجیب به اسلام و مذهب اهل بیت علیهم السلام پیدا کردند…